Kaq i lezetshëm do jetë mësimi në të ardhmen

Digjitalizimi dhe përparimi teknologjik po ndryshojnë rrënjësisht mënyrën se si jetojmë dhe punojmë. Sa të përgatitur jemi varet nga mënyra sesi mund të merremi me media të reja dhe modele biznesi. Kjo e bën arsimin një faktor vendimtar për të ardhmen e shoqërisë dhe ekonomisë.

Konceptet e digitalizimit tona arsimore janë të pashpenzuara, ato tashmë kanë ecur me kohën. Këtë e tregojnë edhe një herë rezultatet e pakëndshme të studimit aktual të Pizës, çdo student i pestë Shqiptare në moshën 15 vjeç nuk mund ta kuptojë si duhet kuptimin e teksteve, shkollat ​​tona nuk përcjellin entuziazëm të mjaftueshëm për të mësuar ("lexim, vetëm sipas nevojës") çfarë zbulon edhe vete studimi: Vende si Estonia, të cilat promovojnë arsimin digital në klasë, gjithashtu përmirësojnë aftësitë e leximit.

 

Dhe nuk është sikur trendet e Estonisë harxhojnë më shumë para për student se Vendet tjera. Në Estoni, mësimi digital fillon në shkollën fillore, dhe të gjitha shkollat ​​kanë qasje në internet. Libri i klasës digitale "eKool" përdoruret ndërkohë për më shumë se 15 vjet.

Studentët, mësuesit dhe prindërit mund të komunikojnë përmes platformës së zhvilluar nga qeveria Estoneze. Shkollimi i së ardhmes ka nevojë për rrjetëzim dhe hapësirë ​​për imagjinatë. Ajo përbëhet nga hapësira krijuese që promovojnë punën në grup dhe bashkëpunim. Do të jetë gjithashtu shumë më e gjelbër.

Nxënësit mirren me perime në kopshtet e ofruara apo e perdorin çatinë e shkollës. Ketu marrin shumë shembujt praktikë gjithashtu jan të involvuar ne puntori dhe "laboratorët të ndryshem". Ata ndahen në grupe të vogla nga një një grup klase. Mësuesi bëhet një "trajner dhe shoqërues". Dhomat dhe ndërtesat mund të ridizajnohen në mënyrë fleksibile, ato janë të hapura dhe të ndritshme, sepse mësimi ka nevojë për qetësi, dritë dhe ajër.

 

Konceptet arsimore dhe infrastruktura teknike duhet të lejojnë studentët të hyjnë në botën digitale nga një fazë fillestare të hershme, d.m.th. të zbatojnë njohuritë e turmës, inteligjencën artificiale dhe shkrim-leximin e mediave, veçanërisht në kohërat e lajmeve dhe botës joreale, dhe ta kuptojnë atë si një pjesë integrale të jetës njerëzore.

Në 20 ose 25 vjet, pasardhësit do të duhet të përshtaten për të përcaktuar kuptimin e tyre në jetë ndryshe - për shembull, përmes artit, përmes angazhimit shoqëror ose ekologjik. Përgatitja për këtë mjedis jetese do jetë plotësisht e digitalizuar me qka është e domosdoshme që nxënësit duhet të shkojë paralelisht me një zhvillim të theksuar personal.

 

Fatkeqësisht, shkollat ​​nuk respektojnë këtë pretendim sot. Ata i kushtojnë shumë pak vëmendje prirjes individuale të fëmijës. Sistemi shkollor është akoma i gabuar pasi duhet të frymëzoj të rinjtë. Si rezultat, kurioziteti për botën dhe pasuria e jashtëzakonshme e ideve të fëmijëve humbasin.

Një studim i kohëve të fundit zbuloi se 98 përqind e fëmijëve në kopshtin e fëmijëve janë gjeni krijues të cilët lehtë krijojnë ide se çfarë të bëjnë me një kapëse letre. Kjo aftësi zvogëlohet në mënyrë dramatike gjatë kohës në vazhdimin shkollor, dhe vetëm tre përqind e 25-vjeçarëve e përmbajnë  ende atë.

Sistemi shkollor Shqiptar është hartuar sipas kërkesave shtetërore dhe auteritarë; shumë elementë dhe karakteristika vijnë nga koha e komunizmit ("rendi dhe bindja"). Fëmijët inkurajohen të ndjekin udhëzimet: "Libër i hapur!", "Uluni!", "Zgjidhni detyrën 3!".

 

Sidoqoftë, shpejtësia dhe larmia e jetës moderne kërkojnë që të gjithë të vendosin vetë kur, si dhe me çfarë rendi kryejnë një aktivitet. Si një profesion i pavarur dhe gjithnjë e më shumë si punonjës në kompani, njerëzit duhet të organizojnë kohën e tyre, të vendosin përparësi, të përcaktojnë detyrat dhe të merren me kompleksitetin.

Sistemi shkollor, nga ana tjetër, u jep studentëve dhe fëmijëve ndjenjën se po kontrollohen dhe janë të burgosur nga sistemi. Ata nuk janë të gatshëm të marrin kontrollin e tyre dhe të përfitojnë nga jeta e tyre.